Γεια σας, να δούμε πώς διαμορφώθηκε η 10η Ιουλίου…
Στην Ιταλία, η οποία είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, η βιομηχανία σημείωσε αύξηση της παραγωγής κατά 42% σε σύγκριση με τον Απρίλιο, αν και οι προβλέψεις μιλούσαν για αύξηση 24%.
Στη Γαλλία, η συνολική βιομηχανική παραγωγή -που αποτελείται από τη μεταποίηση, την ενέργεια και τις κατασκευές- αυξήθηκε 19,6% τον Μάιο σε σύγκριση με τον Απρίλιο. Οικονομολόγοι προέβλεπαν άνοδο 12,5%, σύμφωνα με έρευνα του Dow Jones Newswires.
Η μεταποίηση, εξαιρουμένης της ενέργειας και των κατασκευών, κινήθηκε ανοδικά 22% τον Μάιο, ενώ η παραγωγή στον τομέα ενέργειας αυξήθηκε 9,2% και οι κατασκευές εκτοξεύτηκαν στο 118,5%!
Όπως αναφέρουν κορυφαία στελέχη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε άρθρο τους, «πολλές από τις θέσεις εργασίας που θα καταστραφούν από την κρίση, πιθανόν δεν θα επανέλθουν. Για τον λόγο αυτό «θα είναι αναγκαίο» να διευκολυνθεί η μεταφορά πόρων σε τομείς που θα αναπτυχθούν, όπως των ψηφιακών υπηρεσιών».
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, «οι κυβερνήσεις θα πρέπει να λάβουν περαιτέρω μέτρα, όπως να χρησιμοποιήσουν μετατρέψιμα ομόλογα και να χορηγήσουν μετοχικό κεφάλαιο (ή ακόμη και να εθνικοποιήσουν προσωρινά) στρατηγικές και συστημικές εταιρείες.
»Πολλές χώρες θα χρειαστεί, επίσης, να λάβουν γρήγορες και αποφασιστικές δράσεις για να βελτιώσουν τους νομοθετημένους μηχανισμούς για την επίλυση του υπερβάλλοντος χρέους και την αποτροπή μακροπρόθεσμων οικονομικών πληγών», αναφέρουν στα στέλεχη του Ταμείου.
Μια νέα ανάλυση δεδομένων περισσότερων από 40.000 ενηλίκων στις ΗΠΑ ηλικίας 30 ετών και άνω, στο διάστημα από το 1972 έως το 2016, δείχνει ότι τα χρήματα αγοράζουν, σήμερα, περισσότερη ευτυχία από ό,τι στο παρελθόν.
Και αυτό γιατί εξασφαλίζουν καλύτερες συνθήκες ζωής, με εκπαίδευση υψηλού επιπέδου, άνετο σπίτι, καλύτερη διατροφή και, κυρίως, υγειονομική περίθαλψη.
Σε μια κοινωνία με μεγαλύτερη εισοδηματική ανισότητα, το χάσμα μεταξύ των «εχόντων» και «μη εχόντων» είναι πιο έντονο, με τους δεύτερους να αντιμετωπίζουν έλλειψη πολλών αγαθών, να κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά και το σπίτι τους, ενώ απειλείται τόσο στη σωματική, όσο και η ψυχική τους υγεία.
Αυτό που φαίνεται να μην είναι διαπραγματεύσιμο είναι οι επιπλέον όροι που θα προστεθούν στις επιχορηγήσεις, και οι οποίοι θα απαιτούν περαιτέρω έλεγχο. Πρόκειται για έναν ελιγμό, ώστε να αποδεχθούν χώρες όπως η Φινλανδία και η Ολλανδία να υπάρχουν και επιχορηγήσεις και όχι μόνο δάνεια.
Παράλληλα, κάποιες χώρες ζητούν ποσοτικοποίηση των επιπτώσεων της κρίσης, κάτι που είναι πρακτικά αδύνατο να εκτιμηθεί τώρα. Όπως είναι προφανές, το θέμα του Ταμείου Ανάπτυξης, κάθε άλλο από απλό είναι, ενώ αξιωματούχοι της ΕΕ δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο οι διαπραγματεύσεις να κρατήσουν έως τον Δεκέμβριο.
Για την Ελλάδα, όμως, το ερώτημα που προκύπτει είναι αν μπορεί να σηκώσει το βάρος και να θέσει θέμα βέτο σε οποιοδήποτε σχέδιο περιλαμβάνει επιπλέον όρους, δεδομένης και της αρνητικής απάντησης που έδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε πρόσφατη συνέντευξή του.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που περιλαμβάνονται σε επίσημη ετήσια έκθεση, ο αριθμός των ακροδεξιών στη Γερμανία αυξήθηκε τον περασμένο χρόνο από 24.100 το 2018 στις 32.080 το 2019.
Το 40% των ακροδεξιών, δηλαδή 13.000 άτομα, θεωρούνται ικανά να πραγματοποιήσουν ακόμα και ένοπλες επιθέσεις. Ενδεικτική είναι η δολοφονία του χριστιανοδημοκράτη πολιτικού Βάλτερ Λίπκε και το τρομοκρατικό χτύπημα σε συναγωγή στην πόλη Χάλε πέρυσι.
Σε ό,τι αφορά την ακροαριστερά, ο αριθμός των οπαδών της αυξήθηκε από 32.000 το 2018 στους 33.500 το 2019. Το ένα τέταρτο θεωρείται ικανό για βίαιες πράξεις.
Στην έκθεση καταλογίζονται 22.300 αδικήματα σε ακροδεξιούς και 6.400 σε ακροαριστερούς. Αύξηση διαπιστώθηκε και στους οπαδούς των ακραίων ισλαμιστών, όπως οι Σαλαφιστές και οι Μουσουλμανική Αδελφότητα. Ο συνολικός τους αριθμός αυξήθηκε το 2019 κατά 1460 στα 28.020 άτομα.
Στην περιοχή βρίσκονται πρόσφυγες που έχουν ολοκληρώσει τις διαδικασίες ασύλου και έχουν λάβει άδεια παραμονής στην χώρα, ενώ παραμένουν στην Πλατεία Βικτωρίας από την ημέρα που ήρθαν από την Λέσβο, καθώς δεν βρίσκουν στέγη.
Στην ανακοίνωση αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «είναι το δώρο του Μπακογιάννη στην ακροδεξιά πτέρυγα της παράταξης του και στους φασίστες που πίεζαν για την επιχείρηση εκκαθάρισης των προσφύγων στη Πλατεία Βικτωρίας».
Από την πλευρά της η παράταξη «Ανοιχτή Πόλη», κάνει λόγο για «Δημόσιο α-φιλόξενο χώρο» και επισημαίνει σε ανακοίνωση της «η εργαλειοποίηση από τη δημοτική αρχή του δημόσιου χώρου και της αυξημένης ανάγκης γι’ αυτόν έχει πλέον ξεφύγει από τα στοιχειώδη όρια της πολιτικής αξιοπρέπειας».
Σε έρευνα της Adecco το 69% των ερωτηθέντων, τάσσεται υπέρ της αξιολόγησης με κριτήριο την επίτευξη των στόχων και όχι τις ώρες εργασίας, ενώ το 74% των εργαζομένων θεωρεί ιδεώδες πρότυπο εργασίας ένα συνδυασμό εργασίας στο γραφείο και τηλεργασίας.
Όπως προκύπτει από τα πορίσματά της έρευνας, οι εργαζόμενοι ανά τον κόσμο είναι πλέον έτοιμοι για το νέο υβριδικό μοντέλο, με το 51% των ερωτηθέντων να προτιμά ακόμη την εργασία στο γραφείο και το 49% να προτιμά την τηλεργασία.
Παράλληλα, διαφαίνεται ότι επίκειται το τέλος του οκταώρου, καθώς το 69% των ερωτηθέντων τάσσεται υπέρ της αξιολόγησης της εργασίας με κριτήριο την επίτευξη των στόχων και όχι τις ώρες που εργάστηκε. Κάτι που υιοθετεί και το 74% των υψηλόβαθμων και διευθυντικών στελεχών των επιχειρήσεων.
Είναι χαρακτηριστική η χθεσινή δήλωση του πρόεδρου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, ότι λιγότερο από το 5% των επιχειρήσεων (δηλαδή μία στις 20) έχει μέχρι στιγμής ενταχθεί σε κάποιο από τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά εργαλεία.
Σε ό,τι αφορά την κίνηση στην αγορά εν μέσω κορονοϊού, φαίνεται, ότι οι καταναλωτές προτιμούν τις τοπικές αγορές και επιλέγουν πιο δύσκολα το κέντρο της Αθήνας, λόγω και του φόβου της μετακίνησης με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Σε αυτό το πλαίσιο, η πτώση του τζίρου στο κέντρο ανέρχεται σε περίπου 40%, ενώ στους περιφερειακούς δήμους περιορίζεται στο 20%.
Είναι η εξέγερση μιας νέας τάξης οικονομικά εξαθλιωμένων, ενάντια σε ένα σύστημα που τους έχει εγκλωβίσει στο περιθώριο. Δημιουργήθηκε, μετά την κρίση του 2008, όταν πολλές εταιρείες μείωσαν το κόστος, υιοθετώντας ένα μοντέλο ημιαπασχόλησης και ευέλικτων μορφών εργασίας, δημιουργώντας αυτό που αποκαλείται «πρεκαριάτο» (από το precarious, που σημαίνει αβέβαιος, επισφαλής).
To πρεκαριάτο είναι η σύγχρονη εκδοχή του προλεταριάτου του Μαρξ. Μια νέα τάξη αλλοτριωμένων, επισφαλών εργαζομένων, που είναι έτοιμοι να εξεγερθούν ενάντια στην πλουτοκρατία, η οποία διογκώνεται για άλλη μια φορά τώρα, με την κορονο-κρίση, καθώς οι εταιρείες εφαρμόζουν σκληρά μέτρα για τους εργαζόμενους.
Ο Ρουμπινί, ολοκληρώνει το άρθρο του με την παράφραση της γνωστής ρήσης των Μαρξ και Ένγκελς από Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο:
«Αφήστε τις τάξεις των πλουτοκρατών να τρέμουν την επανάσταση του πρεκαριάτου. Οι πρεκάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν πέρα από τις αλυσίδες τους. Έχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο. Επισφαλείς εργάτες όλου του κόσμου ενωθείτε!».
