Το Ημερολόγιο του Κορονοϊού
Ντρινγκ, ντρινγκ, ντρινγκ
-Γεια ΄σ , Ρόϊδου ‘μ, τι κανς;
-Ελα, Νούλα ‘μ, ίσι καλά; Ιγώ ιντάξ.
-Ακου, Ρόιδου ΄μ, τι σκέφτκα. Κάθε μέρα μας λεν… τη μία να χειρουκροτήσουμι για τσι γιατροί και για τσι νοσηλευτές, επειδί ίν ήρωες, την άλλ΄ για όσ ιν στιν τσίτα, για να μας σώσουν από τουν κουρουνοϊό. Κανείς όμως δεν σκέφκι τουν νεκρουθάφτ΄!!!
Για αυτό σι τιλιφονάω, για να βγούμε το βράδ΄ στου μπαλκόν΄ και να ρίξουμε ένα χειροκρότημα για τουν νεκροθάφτ! Γιατί τώρα που απαγουρεύιτι η κυκλοφορία, αυτός κι… θα σι θάψ΄ κι θα σι κλαψ! Αυτός δεν ιν ήρωας;
-Φτου… φτου… φτου… Χτύπα ξύλο, μαρί…
ΕΓΚ
