Το Ημερολόγιο του Κορονοϊού
Ντρινγκ, ντριγκ, ντρινγκ…
-Ελα, Ρόιδου, η Νούλα ίμαι. Τι κάνσς;
-Γεια σ’ , Νούλα ‘μ,… ιδώ, μαγειρεύου…
-Ψες, πήρες χαμπάρ τουν Ακάθιστου Υμνου;
-Οχι, Νούλα ‘ μ…
-Ασι, Ρόιδου ‘μ, ιγώ προσκύντσα!!!
-Και πώς τό ΄κανις, μαρί, αφού η εκκλησιά ίναι κλειστή;
-Πάτσα την τηλεόρασ΄ κι έπεσα απάνω τ΄… Παράτσα ό,τ΄ έκανα…
Πήρα ένα χαλάκ΄, τό ΄βαλα μπροστά στην τηλιόρασ΄, άναψα κι ένα από αυτά τα κιριά, που πλέουν σε νιρό και μυρίζουν φραουλίτσα!!! Αυτά τά φεραν τα παιδιά. Το χαλάκ΄ τόβαλα, για να μην με πονάν τα γόνατα…
Τι ωραίο ψάλσιμο, τι ωραίου… όχι όπως ιδώ…
Στάθκα όρθια, έκανα τον σταυρό μ΄ και… προσκύντσα!!! Τέτοιο προσκύνμα, δεν ξανάκανα!!! Έσκυψα μπροσταααά, χωρίς να φοβάμι αν μι βλέπουν από πίσω… Το φχαριστίθκα!!! Το φχαριστίθκα, Ρόιδου ΄μ… Τρεις φορές τόκανα…
-Νά σι καλά, Νούλα ΄μ, και του χρόνου…
ΕΓΚ
