Ο φόβος είναι ένα σημαντικό όπλο για τον έλεγχο των μαζών.
Όποιος φοβάται, δεν μπορεί να αντιδράσει με ψυχραιμία και τάσσεται προς το πλευρό εκείνου, ο οποίος από τη μία τον τρομοκρατεί και από την άλλη ισχυρίζεται ότι έχει τα μέσα να καταπολεμήσει όσους, υποτίθεται, αποτελούν τον κίνδυνό του.
Και πώς γίνεται αυτό; Κατά κύριο λόγο μέσω της τηλεόρασης, η οποία είναι ένα θερμό μέσο. Όσο πιο πολύ τρόμος και έγκλημα κάθε μορφής ξεπετάγεται από τις οθόνες τόσο περισσότερο φόβος δημιουργείται στους τηλεθεατές.
Από το πρωί μέχρι το βράδυ τα κανάλια, με κυρίαρχη την ΕΡΤ, δεν παίζουν μόνο δολοφονίες, αλλά ξεκινούν από κλοπές τσαντών μέχρι καυγάδες στους δρόμους. Μοιραία, η εικόνα που δημιουργείται, είναι ότι «έξω από την πόρτα σου παραμονεύει ο ληστής και ο φονιάς».
Παλαιότερα, μετά από ένα μπαράζ διαρρήξεων, ληστειών ή κλοπών, οι τηλεπαρουσιαστές «τεκμηρίωναν» την άποψη τους ότι ο «κίνδυνος παραμονεύει», με συνεντεύξεις «ειδικών», οι οποίοι τύχαινε να είναι ιδιοκτήτες εταιρειών φύλαξης, ή τοποθέτησης συναγερμών…
Ο φόβος παγκοσμίως αποτελεί μεγάλο ατού για την εξουσία. Αποπροσανατολίζει τον κόσμο από τα καθημερινά ζωτικά προβλήματα και την πολιτική κριτική, δημιουργεί τρομοκρατημένους και ανενημέρωτους πολίτες, συνεπώς εύπλαστους και μαλθακούς.
Και η ζωή συνεχίζεται…
Kanas
